Ákall til þjóðarinnar.

 

Þann 21. júní síðast liðinn gafst sonur okkar, Lárus Stefán Þráinsson upp á lífinu, brotinn eftir áralangar misþyrmingar eineltis. Hann var einungis 21 árs gamall. Við höfum nú hrundið á stað þjóðarátaki gegn einelti með því að stofna samtök foreldra eineltisbarna og uppkominna þolenda.

 

Í kjölfar dauða Lárusar hefur orðið mikil umræða um einelti í fjölmiðlum og sem náð hefur að fanga athygli fólks um allt land. Til okkar hefur leitað mikill fjöldi fólks með svipaða sögu að segja og við. Þetta fólk á ýmist börn sem glíma við þetta þjóðarmein eða það hefur sjálft farið illa út úr einelti á yngri árum og oftast ekki náð að vinna sig út úr því. Við finnum fyrir miklum meðbyr með stofnun samtakanna enda virðist þörfin vera mikil fyrir þolendur á öllum aldri sem og aðstandendur. Það er eins og fólk sé betur að uppgötva hvað einelti er í raun alvarlegt enda markar einelti fólk til lífstíðar og er oft orsök heilsufarslegra vandamála í mörg ár eftir að eineltinu líkur. 

 

Töluvert hefur áunnist í baráttunni gegn einelti á undanförnum árum en fyrst og fremst hefur verið einblínt á forvarnir en lítið unnið gegn þeim skelfilegu afleiðingum sem einelti veldur þolendum. Einelti er enn allt of algengt og margt bendir til að það sé að aukast og harðna. Þessu til sönnunar má benda á að farsímar og tölvur skapað alveg nýjan vettvang fyrir einelti.

 

Það er algjörlega óásættanlegt að fólk þurfi að upplifa svo mikla uppgjöf barna sinna á samfélaginu vegna áralangra byrða eineltis og félagslegs vanmáttar eða einangrunar. Því miður eru þeir margir þolendurnir sem taka það sorglega skref frá þjáningu sinni sem sonur okkar tók. Flestir þolendur lifa þó eineltið af en líf þeirra verður aldrei samt á eftir. Flestir glíma við þunglyndi, skömm og félagslegt óöryggi í mörg ár og margir jafna sig aldrei; líf þeirra er markað til frambúðar. Því miður fer þeim þolendum fjölgandi sem kjósa að deyfa sársauka sinn í vímuefnum og eru þeir auðveld bráð fíkniefna. Þegar rætt er um forvarnir í vímuvörnum þá finnst okkur oft skorta skilning á því að vímuefnanotkun getur verið afleiðing annarra vandamála en ekki alltaf orsök þeirra. Þegar við förum að nálgast vímuefnavandann sem hugsanlega afleiðingu vandamála er meiri líkur á því að við áttum okkur betur á orsökunum þess að börnin okkar lenda í klóm vímuefna.

 

Við verðum að gera okkur grein fyrir því að þolendur eineltis, og þeirrar útskúfunar sem slíku fylgir, bera ekki vandamál sín á borð. Þetta er þeirra skömm og þeirra leyndamál sem þeir tala ekki um. Þeir trúa því oftast sjálfir að þeir séu vonlausir og þeim finnst þeir hafa brugðist, brugðist foreldrum og fjölskyldu sinni með því að vera svona. Öll börn þrá að foreldrar þeirra séu stoltir af þeim og hrósi þeim, því bregst barnið við með afneitun þegar grunur vaknar um einelti. Því síður vill barnið að brugðist verði við vandamálinu enda vill það ekki að vonleysi þess fái meiri athygli en þegar er orðið. Fyrstu viðbrögð foreldrar eru oft líka afneitun enda trúa þeir ekki að þeirra barn hafi eitthvað til þess að bera að vera lagt í einelti. Því miður eru síðan viðbrögð foreldra, þegar raunveruleikinn blasir við, mikil sorg, sjálfsásökun, skömm og vanmáttur. Það sem síðan gerir málið jafn vandasamt og erfitt viðureignar er mikil afneitun foreldra gerandans. Barnið mitt tekur ekki þátt í einelti!

 

Einelti gerir ekki manna mun, það spyr ekki um stétt eða stöðu; það getur hitt okkur öll. Það er þjóðarmein sem kostar samfélagið gríðarlegar upphæðir á ári hverju í heilbrigðiskerfinu. Við getum breytt þessu til betri vegar en það þarf að eyða fordómum með því að draga vandamálið fram í dagsljósið og fræða fólk um meinið. Hvað veldur því að börnin okkar verða fyrir einelti? Er það félagsleg minnimáttarkennd sem veldur kvíða og þunglyndi barna okkar? Hvað veldur því að börnin okkar falla fyrir eigin hendi eða krumlu vímuefna?  

Það eina sem dugar í baráttunni við einelti og afleiðingar þess er að axla öll ábyrgð á vandanum í þjóðfélaginu og það gerum við með því að búa börnunum okkar betra líf en við gerum í dag.

 

Það er einlæg ósk okkar að þú sýnir vandanum skilning og lýsir yfir stuðningi við Þjóðarátaki gegn einelti með því valdi, þeirri þekkingu og þeim ráðum sem þú hefur og leggir hönd á plóg við að bjarga geðheilbrigði og lífi fólks sem þarf á hjálp að halda.

Einelti er ekki einungis mál þolandans og gerandans, heldur okkar allra.

 

Kveðja.

Ingibjörg Helga Baldursdóttir

Þráinn Lárusson

 


« Síðasta færsla | Næsta færsla »

Athugasemdir

1 Smámynd: Jónína Dúadóttir

Hvar skrái ég mig ?

Jónína Dúadóttir, 11.9.2008 kl. 15:00

2 Smámynd: Ásdís Sigurðardóttir

Sæl elsku Inga mín. Ég er mikið búin að hugsa til ykkar eftir að ég frétti af syni ykkar. Mínar dýpstu samúðarkveðjur, veit að ekkert nær að sefa sorg ykkar, en tíminn vinnur með manni.  Ég er til í að vera með enda lentu báðir synir mínir í einelti og annar fór í fíkniefnin en kom til baka. Þú manst örugglega eftir mér, Ásdís dóttir Sollu á símstöðinni og Sigga á rafveitunni. Ég er glöð að sjá blogg þitt hér þó svo að á erfiðum nótum sé. Einelti er hryllingur fyrir alla fjölskylduna og við þurfum öll skilyrðislaust að taka höndum saman um að uppræta þetta. Ég sendi þér bloggvinabeiðni og við heyrumst mín kæra, þú átt bandamann hér í mér ef þú vilt.Kær kveðja

Ásdís Sigurðardóttir, 11.9.2008 kl. 15:07

3 Smámynd: Anna Guðný

Segi sama og Jónína, hvar skráir maður sig?

Anna Guðný , 11.9.2008 kl. 16:02

4 Smámynd: Guðrún Emilía Guðnadóttir

Ertu frá Húsavík elsku Inga mín, ég bý hér á Húsavíkinni með fegurstu stöðum landsins. eins og við töluðum um mun ég leggja mitt af mörkum í vinnu við að uppræta einelti, því einelti er hræðilegt bæði fyrir þolenda og geranda.
Kærleiks orku sendi ég ykkur Inga og Þráinn.
Milla.

Guðrún Emilía Guðnadóttir, 11.9.2008 kl. 17:25

5 Smámynd: Margrét Ingibjörg Lindquist

Mig langar bara að segja þér að ég er búinn að fá þetta ákall í 4 e-mailum í dag.. þannig að þetta er að berast út um allt... frábær vinna hjá þér..

Margrét Ingibjörg Lindquist, 11.9.2008 kl. 20:46

6 identicon

Mig langar að votta þér samúð mína en jafnframt þakka þér fyrir það sem þú ert að gera. Ég var lögð í einelti í grunnskóla og geri mér því vel grein fyrir nauðsyn þessa. 

Einelti verður að uppræta!

Ég mun leggja mitt af mörkum í þessari baráttu eins og ég hef gert í gegnum árin með því að vera vakandi yfir börnum mínum og vinum þeirra og framkomu þeirra bæði innan vinahópsins og við aðra utanaðkomandi. 

Ég hef líka hvatt mín börn til að vera vakandi yfir vanlíðan annarra barna og brjóta þá upp neikvæða framkomu gagnvart þeim frá öðrum. Þetta hefur gefið góða raun og ég vil hvetja aðra foreldra til að gera slíkt hið sama. Það er nefnilega hægt að byggja upp mikla samkennd hjá krökkum án mikillar fyrirhafnar. 

Baráttukveðjur til þín
Sigga (ókunnug)

Sigga (IP-tala skráð) 11.9.2008 kl. 21:10

7 Smámynd: Gudrún Hauksdótttir

Mínar dýpstu samúdarkvedjur til tín og tinna.Einelti er mannskemmandi og á alls ekki ad lídast í neinu tjódfelagi tad vitum vid öll en madurinn er misjafn eins og vid erum mörg tar af leidandi gerast svo margir slæmir hlutir.Gangi tér vel í tessari törfu baráttu og tú verdur í huga mínum.Bestu kvedjur frá danmörku

Gudrún Hauksdóttir

Gudrún Hauksdótttir, 11.9.2008 kl. 21:38

8 Smámynd: Brynja skordal

Brynja skordal, 11.9.2008 kl. 22:04

9 identicon

Ég votta þér mínar dýpstu samúðarkveðju.  Ég er búin að safna greinum sem hafa komið um þig, Þráin og Lárus og lesa og núna bloggið þitt.  Ég er hrædd við þetta blessaða einelti, á son sem er 8 ára og á engan vin og núna á síðustu dögum var hjólið hans eyðinlagt á leikvellinum, loksins þegar hann hafði sig í að fara út á leikvöll en hann hefur ekki viljað fara ein út, er alltaf heima hjá mér og þá lendir hann í þessu, nokkrum dögum síðan að þá var sagt við mig að það væri honum sjálfum að kenna ( syni mínum) að hann væri lagður í einelti, af því að hann getur ekki lokað munninum og þetta fyllti mælirinn og fór ég og hitti aðst skólastj og er ekki búin að heyra frá henni aftur.  Er þetta e-h sem að þú hefur heyrt áður, að það sé fórnalambinu að kenna að það er lagt í einelti???  Eldri sonur minn þekkti Lárus og hann bjó tímabundið hjá Þránni, ( Kiddi) og voru þeir orðnir góðir félagar.

Jæja ég varð að skrifa þér þessi orð, gangi þér vel og ég styð ykkur af heilum hug, kveðja Lilja Björk

p.s hvar skráir maður sig???

Lilja Björk (IP-tala skráð) 11.9.2008 kl. 22:46

10 Smámynd: Steingrímur Helgason

Ég tek undir allt framangreint.

Aukin heldur votta ég aðdáun mína á þeim styrk sem þið sýnið með þessu, & þú ,verandi grunnskólakennari, líklega sérð veikleikana í því starfi sem að ykkur er ætlað að vinna, með 'davids' áætlun eða ekki.

Steingrímur Helgason, 12.9.2008 kl. 00:19

11 Smámynd: Sigrún Jónsdóttir

Þið eruð komin af stað með frábært starf, ég er full aðdáunar

Sigrún Jónsdóttir, 12.9.2008 kl. 01:08

Bæta við athugasemd

Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband